Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Piano Concerto 2 [ I. Moderato]

  
  Σεργκέι Ραχμάνινοφ (1873-1943, Ρώσος πιανίστας, συνθέτης, μαέστρος). Μετά απο μια μεγάλη περίοδο ψυχολογικής κατάπτωσης, μετά από μια παρ'ολίγον επαγγελματική καταστροφή, επιστρέφει. Με το μεγαλειώδες Πιάνο Κονσέρτο, 2ο σε αριθμό. Η ορχήστρα κινείται σε παραδοσιακούς ρωσικούς ήχους. Κλειδί : Ντο ελάσσων. Η πρώτη μετακίνηση, το πρώτο κομμάτι του κονσέρτου (βλ. βίντεο), είναι μια σταδιακή κλιμάκωση, μια αγωνία. Η στιβαρότητα των πρώτων μέτρων, δίνει τη θέση σε αρπίσματα, σε μια υποβλητική μελώδια, με κόρυφωση λίγο πριν το τέλος, (6.23- 6.44, στο παρόντα σύνδεσμο, εκτέλεση Ρουμπινστάιν), την οποία ακολουθεί η απόγνωση, η αβεβαιότητα, η μελαγχολία. Ένα πολυδιάστατο έργο, ικανό να εγείρει διάφορες αισθήσεις και συναισθήματα, επιδεικτικό πολλών αναλύσεων.
  Είναι πολλά αυτά που ως γράφουσα θα μπορούσα να πω ακόμα, όντας πρόδηλο πως το εν λόγω είναι το αγαπημένο μου κονσέρτο για πιάνο. Νομίζω ωστόσο πως για τον κάθε έναν μας, η μουσική είναι κάτι διαφορετικό, πολλώ δε μάλλον ένα τόσο πολυεπίπεδο κομμάτι. Θα χαρώ να διαβάσω την γνώμη του κάθε ενός! Καλό καλοκαίρι!


11 σχόλια:

  1. Τι μου θυμίσατε τώρα!!
    Τον Ραχμάνινωφ τον «πρωτογνώρισα» την άνοιξη του ’63 από ένα πρώιμο έργο του, χάρις σ’ ένα πολύ «ψαγμένο» στην κλασσική μουσική, φίλο μου. Άκουσα μιά «Ελεγεία» γιά τρίο (πιάνο – βιολί – τσέλο) και έμαθα απ’ αυτόν πως ο Ρ. την είχε συνθέσει, νεαρός μουσικός τότε, συγκλονισμένος από το θάνατο του μέντορά του Τσαϊκόφσκι. Την άρχισε, μάλιστα, την ίδια μέρα του θανάτου του Τσ. (6 – 11 – 1983) και την ολοκλήρωσε σε λίγες εβδομάδες!
    Ομολογώ πως περισσότερο με συγκίνησε η ιστορία του έργου, παρά αυτό τούτο. Στη συνέχεια άκουσα διάφορα έργα του Ρ. (πιθανώς και το Κοντσέρτο Νο 2) τα οποία λόγω του μελαγχολικού, γενικώς, ύφους του συνθέτη δεν πολυταίριαζαν στην νεανική ορμή της ηλικίας μου, εφ’ ω και τα προσπερνούσα. Μάλιστα, εκείνο το καλοκαίρι, περνώντας γιά πρώτη φορά τα σύνορα και ταξιδεύοντας, μεταξύ άλλων και στη Νορβηγία, επισκέφτηκα στο Μπέργκεν το σπίτι του Έντβαρ Γκρίγκ και μυήθηκα στο μουσικό του έργο. Άγνωστο πώς και γιατί, μπέρδευα στο μυαλό μου τη μουσική των δύο, με τον Γκρίγκ να υπερέχει λόγω μεγαλύτερης ζωντάνιας, αλλά και των εικόνων της Νορβηγίας (φιόρδς, λίμνες, πράσινο) που τον «αβαντάριζαν». Και έτσι ο Ρ. «έσβησε» μέσα μου!
    Μετά από πολλά χρόνια, σε κάποια κινηματογραφική ταινία, (δεν θυμάμαι ποιά, μπορείτε να βοηθήσετε τη μνήμη μου;) που κυριαρχούσε το 2ο Κοντσέρτο του Ρ. το οποίο με συγκλόνισε, αναθεώρησα τα περί Ρ. και, έκτοτε, αυτό καταχωρήθηκε στα προσφιλή μου μουσικά κομμάτια. Ιδίως με τη ρωμαλέα εκτέλεση του Βλ. Ασκενάζυ στο τρίτο, κυρίως, μέρος του (αντάτζιο).
    Τελικά, νομίζω, πως το Κοντσέρτο αυτό αποτελεί σήμα κατατεθέν γιά τον Ρ., όπως το «Αντάτζιο» γιά τον Αλμπινόνι, το «Μπολέρο» γιά τον Ραβέλ και οι «4 εποχές» γιά τον Βιβάλντι. Ένα έξοχο έργο που, αν και φοβερά ρομαντικό, δημιουργεί μιά αίσθηση μυστηρίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φαντάζομαι πως έγινε αντιληπτόν ότι ο δαίμων του.... πληκτρολογίου μετέτρεψε το ορθό 1893 στο λανθασμένο 1983!
    Συγγνώμην.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι, πράγματι.. καταφέρνει να δημιουργεί μια πολύ υποβλητική ατμόσφαιρα.. Κατά τη γνώμη του καθηγητή μου, ο Ραχμάνινοφ είναι ο τελευταίος απο τους κλασικούς.. Για την εποχή του,βέβαια, δεν στάθηκε προοδευτικός.. Ακολούθησε την πεπατημένη, δεν έκανε την αλλαγή. Κάποτε, παρακολούθησα ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του μέγα πιανίστα Horowitz, και όταν ερωτήθη για τον αγαπημένο του συνθέτη, είπε "Ο Ραχμάνινοφ. Γιατί δεν ήταν μόνο πιανίστας, δεν ήταν μόνο συνθέτης, ήταν και μαέστρος! " Τρεις ξεχωριστές ιδιότητες σε μία! Ωστόσο, τα έργα του είναι δύσκολα.. Απαιτούν μεγάλο άνοιγμα στα χέρια.. Για παράδειγμα, εγώ, δεν μπορώ να παίξω τις πρώτες νότες του έργου.. Αλλά τι να κάνεις..
    Ευχαριστώ για την ωραία ιστορία που μοιραστήκατε, η αλήθεια είναι πως τον Γκρίγκ δεν τον είχα ούτε ακουστά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όπως έγραψα σε κάποιο σχόλιο πριν, δεν είμαι βαθύς γνώστης της μουσικής, πολλώ δε μάλλον της κλασσικής. Κλασσικά ατάλαντο όν, τυγχάνω απλός λάτρης της αλλά και ακροατής κάθε μουσικής με γνώμονα την διάκριση που, κάπου, προανέφερα (καλή-κακή). Άν διέθετα, δε, σχετική κακεντρέχεια και φθόνο, θα μπορούσα να γίνω ένας ανεκτός κριτικός.
    Αν οι εκτελέσεις που "ανεβάζετε" είναι δικές σας, (δεύτερη μαντεψιά, της πρώτης μη εισέτι απαντηθείσης) περιμένω, σαν μπιζ, το 2ο μέρος της Παθητικής! "Αφιερωμένο ειδικά"!
    Όσο γιά τον Γκίγκ, εξαίρετο συνθέτη που, (προσωπική άποψη), κάποιες συνθέσεις του μοιάζουν με κελάρισμα γάργαρου νερού, σας θυμίζω το Σολώνειο "γηράσκω δ' αεί .....κ.λπ."!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Επιστρέφω για να απαντήσω στα ερωτήματα που θέσατε..
    Ως προς το όνομα, πράγματι, η εικασία σας πρέπει να επιβεβαιωθεί. Αυτό είναι το όνομά μου.. Ως προς τα περί δικών μου εκτελέσων, δυστυχώς, θα σας διαψεύσω.. Εκτός απο το πρελουδιο και το βαλς, που είμαι σε θέση να εκτελέσω, το εν λόγω του Ραχμάνινοφ, ούτε κατά προσέγγισιν δεν δύναμαι να το παίξω. Θα γίνει και αυτό όμως, εν καιρώ!
    Τέλος, στις διακοπές μου, είχα την τιμή να γνωρίσω, να ακούσω, και να "μαθητεύσω" κοντά σε μια πολύ μεγάλη Πολωνή-ουκρανή πιανίστρια, εν ονόματι Nadia Bandura. (Το σάιτ της είναι www.nadiabandura.com, σας συνιστώ να το επισκεπτείτε!) η οποία εκτός των άλλων, με μύησε και στον Greig, το Νορβηγό συνθέτη που λέγαμε. Πράγματι, είναι πολύ ενδιαφέρων καλλιτέχνης, και σκέφτομαι να μελετήσω κάποια από τα κομμάτια του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλώς την!
    Καλή επιστροφή στην αγαπημένη σας (μας) ρουτίνα! Όλοι μας λαχταράμε τη φυγή και όλοι μας επιστρέφουμε με ανακούφιση στη βολή της «μήτρας» μας.
    Και τώρα φουλ για το πτυχίο. Το πτυχίο και τα μάτια σας!
    Άκουσα τη φίλη σας τη Νάντια. Σίγουρα ξέρει πιάνο. Όμως μου φάνηκε λίγο «σφιγμένη». Νομίζω πως η «Παθητική» της ήταν λίγο άνευρη και στερημένη… πάθους. Ή μάλλον πρόδιδε λίγο…. ξεθυμασμένο πάθος!
    Όταν θα σας στείλω (από ψηφιακή αντιγραφή) την εκτέλεση του Ο’ Κόνορ, θα δείτε, (θ’ ακούσετε, μάλλον), τι εστί «Παθητική»!
    Χαιρετώ και χαίρομαι που ξαναπιάνουμε το νήμα. Χρειάζομαι το φως και τον καθαρό αέρα μιας αλλιώτικης επικοινωνίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μιά διόρθωση!
    Έντρομος και ντροπιασμένος σπεύδω επανορθώσω!
    Δεν πρόκειται γιά την "Παθητική", αλλά γιά το πρώτο μέρος της "Moonlight"!
    Επειδή Παθητική, Υπό το σεληνόφως και Απασσιονάτα τις έχω, πακέτο, στον ίδιο δίσκο και τις ακούω πάντα μαζί, συνηθέστατα τις ανακατεύω!
    Είναι κι αυτός ο αλήτης ο "πανδαμάτωρ", βλέπεις!
    Κατά τα λοιπά, ισχύουν άπαντα τα προαναγραφέντα.
    Sorry!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κατά τη γνώμη μου, η πρώτη μετακίνηση της Σονάτας του Σεληνόφωτος, δεν είναι ποτέ αντιπροσωπευτική.. Και αυτό διότι εκτός της τεχνικής ευκολίας του κομματιού, ο καθένας το χρωματίζει και διαφορετικα. Η εν λόγω πιανίστρια έπαιξε μπροστά μου, την τρίτη μετακίνηση της moonlight sonata.. Και χωρίς καμία παρτιτούρα..!! Νόμιζα πως στο πρόσωπο του Κεμπφ είχα βρει την καλύτερη εκτέλεση, μάλλον όμως έκανα λάθος τόσο καιρό!
    Στο δια ταύτα, χαίρομαι που επέστρεψα κ εγώ. Ελπίζω το καλοκαίρι σας να ήταν αναζωογονητικό, και ο Σεπτέμβρης να μας δώσει δύναμη για τη δύσκολη χρονιά που έρχεται. Το πτυχίο μου, μολονότι θέμα χρόνου, δεν έρχεται αυτή την εξεταστική.. Δυστυχώς..
    Κάποια στιγμή σύντομα θα κάνω και νέα ανάρτηση! Εχετε κάποια προτίμηση για παρουσίαση;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλημέρα.
    Πώς μπορώ ν’ αρνηθώ μιά τόσο τιμητική πρόσκληση!
    Τι θα λέγατε γιά το andante από το Κοντσέρτο Νο 21 του Μότσαρτ;
    Αρχίζουμε από τα εύκολα μεν, αλλά και σταθερές αξίες!

    ΥΓ. Το email, πάντως, το περιμένω ακόμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συγγνώμη για την αποχή, χίλια συγγνωμη.. έχω πολύ διάβασμα. (εξεταστική δεν ξέρω αν θα έχω, αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα..) Θα επανέλθω σύντομα, κ δριμύτερη !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Η σκέψη και οι θερμότερες ευχές μου θα σας συνοδεύουν.
    Πιστεύω ακράδαντα στην επιτυχία σας, (γιατί πάντοτε, "εξ όνυχος ο λέων").
    Αρκεί να το πιστέψετε κι εσείς.
    Και πολύ δουλειά!
    Περιμένω νέα σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή